Uwielbiam wodę. Rzeki. Jeziora. W mojej osobistej hierarchii cudów przyrody jedną z czołowych lokat zajmują te usytuowane w lasach. Jest dla mnie coś z uczucia powrotu do domu, gdy patrzę na brzeg jeziora porośnięty drzewami, z trawą schodzącą aż do samej wody. Woda w takich miejscach zazwyczaj jest prawie przezroczysta i odbija liście i niebo w niezwykły sposób. Leśne rzeki z kolei to ucieleśnienie tego co dzikie, choć z rzadka płyną szybko. Z powolnych strumieni korzystają sarny. I mój dziki pies.
Nie sądziłam, że uda mi się blisko domu znaleźć miejsce, gdzie wszystkie te trzy rzeczy – las, jeziora i rzeka tworzą jedną malowniczą całość. A jednak.
Na terenie Nadleśnictwa Czerniejewo w gminie Pobiedziska znajdziecie jeziora Babskie. Jest to zespół pięciu jezior połączonych rzeką Baba, która jest dopływem Cybiny (choć znalazłam także informację, że to Cybina łączy jeziora). Położone wśród pagórków porośniętych borem sosnowym oraz lasami mieszanymi. Jeziora Babskie wchodzą w skład Obszaru Natura 2000 Dolina Cybiny i występują tu chronione gatunki roślin i zwierząt, dlatego z psem powinniśmy chodzić na smyczy. Nie znalazłam nigdzie zakazu kąpieli w jeziorach, ale nie ma tu też wyznaczonych plaż czy kąpielisk, stąd podejrzewam, że pływać w nich nie za bardzo wolno. Dopuszczone jest za to łowienie ryb po uzyskaniu stosownych zezwoleń – mijaliśmy urocze chatki rybackie w lesie, do których można nawet dojechać autem.
My naszą wycieczkę zaczęliśmy z miejscowości Jezierce, gdzie mieści się leśniczówka i ma swój początek dydaktyczna ścieżka przyrodniczo – leśna oraz trasa rowerowa. Warto zajrzeć na stronę Nadleśnictwa, gdzie bardzo dokładnie określono punkt startu zwiedzania okolicy, a jest tu iście „po europejsku”, bo do dyspozycji turystów jest duży parking, kosze na śmieci, a po wcześniejszym umówieniu istnieje możliwość zrobienia pikniku tudzież innej imprezy w wigwamie lub jego okolicy. Samochodem można podjechać także na leśny parking tuż przy jeziorze Ula, który jak się przekonaliśmy był o wiele bardziej popularny wśród stałych bywalców (bliskość wody sprawia, że jest to odcinek trasy, na którym było najbardziej tłoczno, nigdzie indziej nie spotkaliśmy ludzi, poza jednym zbłąkanym rowerzystą).
Trasy szlaków turystycznych są tu bardzo dobrze oznaczone. To ogromna zaleta, bo teren miejscami nie należy do najłatwiejszych z uwagi na pagórkowate ukształtowanie terenu. Część ścieżek jest dość wąska – mimo tego, że całość ścieżki dydaktycznej to niecałe 4 km to nie jest to opcja na lekki, łatwy i przyjemny spacerek. Jest za to ciekawie. Właśnie dzięki pagórkom, jeziorom, rzece i niezwykle urokliwym drewnianym mostkom, przez które przyjdzie Wam się przeprawiać.
Dajcie sobie poczuć magię i uwierzcie – jest to miejsce, które musicie odwiedzić.
Jeśli podobał Ci się ten wpis i chcesz wesprzeć nasze podróże:
W jeziorach Naba i Ula kąpać się wolno. Nie są to jednak kąpieliska strzeżone. Woda bardzo czysta. Występują w nich raki i małże. W niektórych jeziorach można spotkać bobry. Świadczyć mogą o tym zwalone przez nie drzewa. Choć osobiście żadnego nigdy nie widziałam a mieszkam tu od 30 lat. Zapraszam. Ja osobiście kocham to miejsce.
Zaciekawieni waszym wpisem, wybraliśmy się na miejsce. Dla nas to jakieś 180km łącznie, ale odwiedziliśmy też schronisko w Skałowie z zebraną karmą. Teren piękny! Choć złapała nas ulewa, nie żałujemy! Na szlaku znalazłam tablicę z zakazem wpuszczania zwierząt (czego na wejściu nie zauważyłam). Jak przejechaliśmy tyle kilometrów to stwierdziłam, że i tak idziemy dalej, ale zastanawia mnie ta informacja… Niebawem post z wycieczki ukaże się na naszym blogu 🙂
Pozdrawiamy! 🙂
Bardzo się cieszę, że Wam się podobało 🙂
Co do zakazu to na wejściu na szlak my też nic nie zauważyliśmy, może zakaz dotyczył tylko fragmentu ścieżki? Czasem tak bywa… Myślę natomiast, że jak w każdym lesie – pies powinien być na smyczy i w wielu przypadkach to wystarcza, żeby psu, ludziom i lokalnym dzikim mieszkańcom zapewnić bezpieczeństwo 🙂
Wygląda na całkiem ciekawe miejsce 🙂
Takie jest 🙂